29/5/10

Nazis atacan una fiesta hardcore en Moscu y matan a un joven

40 nazi talde batek musika entzuten zegoen gazte talde bat erasotu zuen Moskun eta Dimitry izena zuen gaztea hil zuten. Dirudienez naziek militante antifaxistak zirela uzte zuten eta horregaitik erasotu zituzten. Gertaera maiatzak 24an gertatu zen. Ez da lehen aldia Errusiar Federakundean gertatzen den horrelako erasorik, azken hamarkadan ehundaka pertsona hil dira batez ere hiri nagusienetan gertatu diren erasoetan. Eraso hauek etorkinen aurka buruturikoak izaten dira baina izan dira ere musikarekin lotura zuten gazteen aurkako erasoak faxismoaren aurka mantendu izan duten jarreragaitik.

unidadantifa.net
El 24 de mayo un grupo de jóvenes estaban celebrando el cumpleaños de su amigo en el embarcadero del río Moscú, en la parte noroccidental de la ciudad. Cuando la fiesta estaba terminando, la gente empezó a marcharse, pero unas 15 personas, sobre todo chicas, se quedaron a recoger. En ese momento fueron atacadas por un grupo de neo-nazis (alrededor de 40) que aparecieron por el puente disparando sus armas de fogeo y gritando "son ellos, cogedlos!".


Según los testigos los neo-nazis intentaron pegar a todos y cada uno de ellos. Una de las chicas fue herida en la espalda con un COBBLE. Cuando los chicos volvieron al lugar del que la mayoría había logrado escapar, encontraron a su amigo Dmitry Kashtsyn tirado en un charco de sangre. Le hirieron muy gravemente. Dimitry murió en el acto, incluso antes de que la policía y la ambulancia llegasen. Tenía 27 años.


Tras hablar con los testigos de la tragedia se puede intentar reconstruir los hechos. Unos jóvenes estaban celebrando pacíficamente el cumpleaños de su amigo. Muchos de ellos eran músicos o simplemente seguidores de música heavy/hardcore/punk, con la estética típica de estas tribus urbanas. Es muy probable que fuera esto y sobre todo los tatuajes de los chavales, lo que llamó la atención de los neo-nazis, quienes decidieron atacar pues pensaron que eran militantes antifascistas. El ataque fue deliberado y bien planeado según la evidencia de los hechos que acontecieron a continuación. En primer lugar, sucedieron al final de la celebración, lo que significa que algunos nazis tendrían noticia del grupo de jóvenes, correrían la voz y comenzarían a preparar el ataque. En segundo lugar, en el momento justo del ataque los nazis gritaron lemas nazis y portaban pistolas de fogueo y cuchillos. En tercer lugar, todos ellos iban enmascarados.


Los amigos de Dmitry nos dijeron que ninguno de los jóvenes presentes en el cumpleaños estaban relacionados con el movimiento antifascista ni estaban interesados en política. Dmitry Kashitsyn no tenía relación con antifascistas tampoco, simplemente le gustaba la música heavy y raramente acudía a conciertos de sus bandas favoritas. Ninguna de las víctimas llevaba armas y fueron machacados por tal brutal ataque.


El resultado es que neonazis atacaron a jóvenes que estaban pacíficamente divirtiéndose, les pegaron y mataron a un joven ruso sólo por que sospecharon que podía ser de ideas contrarias.



De nuevo esta tragedia nos muestra que la amenaza de ser apaleado o asesinado por neonazis es real y nos atañe a todos y cada uno de nosotros, sin importar la edad, sexo o nacionalidad.


Los antifascistas de Moscú expresan sus condolencias a la familia de Dmitry. Haremos lo que sea para asegurar que aquellos que lo hicieron no salgan impunes. Esta tragedia prueba que hay una necesidad urgente de confrontar los neonazis y todos aquellos que simpatizan con ellos. Es deber de todos hacer lo mejor para asegurar que un suceso tan trágico no vuelva a ocurrir nunca.


Los amigos de Dmitry han comenzado una campaña para recoger fondos para ayudar a su familia.

27/5/10

El proceso judicial en Madrid contra Blood&Honour confirma la importancia de la musica RAC para atraer jovenes al nazismo

Extraido de INFO SARE ANTIFAXISTA
El Manual de terrorismo nazi-fascista del Blood & Honour/Combat 18, era utilizado por los detenidos de la operacion "Espada".
La publicación (que recoge la experiencia de las ramas danesa, alemana y nórdicas de Blood & Honour) se presenta como "esencial para el combatiente". El propósito de la asociación es atraer a jóvenes blancos a través de la música RAC/WP (rock anticomunista/white power) y actividades con pautas políticas nacional socialistas, reza el manuscrito.


Para extender su ideología nazi, el manual recomienda bombardear con publicidad determinadas zonas, como los campos de fútbol. "Con pegarla en las puertas de entrada es suficiente". Características: dibujos y letras grandes. Para que puedan durar un poco más recomiendan mezclar la cola con diminutos pedazos de vidrio, en general de fluorescentes. "Esto dará un toque sangriento y de dolor para el que los quiera despegar".


El manual recomienda seguir el libro de cabecera de los Hammerskin, el Manual de resistencia sin líder, que define a sus adeptos como "un soldado, un guerrillero, un espía, un desinformador, un saboteador, un asesino y por encima de todo un jefe que sólo responde ante su conciencia".


Cronica del segundo dia del juicio
La defensa del patriotismo y de la conducta honorable es la excusa que han puestos los fundadores del grupo Blood and Honour, para instaurar una rama internacional nazi en españa, tal y como ha declarado uno de sus miembros durante el juicio contra esta organización que se celebra este miércoles. Francisco José L. es el nombre del cofundador del grupo nazi junto a Roberto L. y el único que ha querido declarar ante el juez de la Audiencia Provincial de Madrid, donde se juzga a los dieciocho acusados de un delito de asociación ilícita y tenencia de armas.


El nazi ha reconocido que fue uno de los fundadores de la asociación cuando se creó, el 22 de diciembre de 1999 en la localidad madrileña de Getafe. También ha reconocido ser dueño de las armas que le fueron intervenidas en su domicilio.


Lo que sí ha negado es ser él quien profiriera gritos de "seis millones de judíos más a la cámara de gas" durante un concierto celebrado en la sala Taj Mahal de Talamanca del Jarama (Madrid) en el año 2005.


Blood and Honour, esta implantado a nivel internacional, las primeras secciones fuera de Inglaterra surgieron en Suecia y después se ampliaron a EE.UU, Australia y otros países europeos como Dinamarca, Alemania, Bulgaria, Países Bajos, Noruega, Finlandia, Serbia, Ucrania, Rusia y Polonia.


Actualmente, "B&H" tiene especial arraigo en Suecia, pero también en la República Checa, Suiza y Hungría, países donde la activa rama germana, ilegalizada en el año 2000 por el Ministerio del Interior alemán, celebra desde entonces su conciertos.


En el estado español "B&H" sigue realizando diferentes actividades, bajo multiples 'paraguas'.


Mas info en:


24/5/10

Comunicado del Gaztetxe de Gasteiz sobre la agresion a la banda de Arrasate Never Surrender

Gasteizko Gaztetxeak zabaldutako komunikatua



El viernes pasado día 30 de Abril, después de tocar en el Gaztetxe de Gasteiz los integrantes del grupo Never Surrender se dirigían ya a guardar el material en sus coches cuando un grupo de unas 15 personas apareció de la nada y arremetió contra ellos destrozando los retrovisores y la luna del coche.

Incluso a uno de los miembros le dieron en la cabeza con una cadena, vergonzoso.
Ante estos hechos la Gazte Asanblada quiere comentar un par de cosas:

Por un lado, agradecer la actitud de los integrantes de Never Surrender que en todo momento mantuvieron la compostura ante lo que estaba sucediendo.
Y por otro lado, queremos dejar bien claro que este tipo de actuaciones fascistas y la gente que esta detrás de ellas no tienen cabida alguna en Gaztetxe de Gasteiz. Aparte de un ataque al grupo, entendemos que fue un ataque directo contra el Gaztetxe. Y por ello, ni podemos ni vamos a permitir que vuelvan a suceder hechos como éste.
4 de Abril de 2010 Gasteizko Gaztetxea


Aurreko ostiralean, hilaren 10, Never Surrender-eko taldekideek kontzertu bat eskeini ziguten Gasteizko Gaztetxean. Kontzertuaren ostean, tramankuluak kotxean sartzera zihoazenean 15 bat kidez osaturiko talde bat agertu eta taldekoen kontra egin zuen kotxeko atzerako ispiluak eta kristalak apurtuz. Hori gutxi balitz, taldekide bat kateekin jo zuten buruan, lotsagarria.Gertakari honen aurrean Gazte Asanbladak bi gauza esan nahi ditu:

Lehenik eta behin, Never Surrender taldekoek izan zuten jarrera eskertu nahi dugu, momentuan gertatzen ari zenaren aurrean ahal den hobekien jokatu baitzuten.

Eta bestalde, oso argi utzi nahi dugu ekintza faxista hauek Gasteizko Gaztetxean ez dutela lekurik, ezta bere sortzaileek ere. Taldekideen kontrako erasoa izateaz gain, Gaztetxearen kontrako ekintza zuzena izan zela ulertzen dugu, eta horregatik, ez dugu horrelakorik berriro ere onartuko. 2010eko
Apirilaren 4ean Gasteizko Gaztetxea


21/5/10

ANTIFA KONTZERTUAK (Països Catalans, Euskal Herria, Occitania)




VALENTIA ANTIFA FEST II (maiatzak 22, larunbata)
Balentziako expo parkearen Salle Espacen

Protocol Rebel + K-Listo + J’aurais Voulu + La K-Bine + Los Fastidios.

19:00tik aurrera
Ticketa: 10 €


ANTIFA ROCK GAUA (maiatzak 22, larunbata)
Landetxako frontoian Landetxa / Bentak

Estricalla + Ze-Esatek + Des-kontrol + Sexty Sexers

21,30tik aurrera
Sarrerak: 8/10 €



GUNS OF LA GARONNE (maiatzak 21 ostirala)
58 rue du Mirail Bordeaux-Bordele (OCCITANIA)

Skuds and panics people + The Branlarians + Banned from the pub
21 eta goizeko 4ak bitartean
Sarrera: 5 €

19/5/10

Glory Days Streetzine nº 2

Segundo ejemplar de este skinzine que lleva entrevistas a Discipline, Toxpack, Agresión, Jonny Gerriwelt, Orreaga 778, Los Carniceros del Norte, Proyecto Kostradamus, The Last Strength y a los editores de los fanzines Ración Doble y El Arropiero. Todo esto más algunas reseñas de fanzines, una crónica del festival Holidays in Bardulia y dos textos, uno sobre la Tauromaquia y otro en solidaridad con el sindicato anarquista alemán FAU.

www.myspace.com/glory-days-streetzine
glory-days-streetzine@hotmail.com


17/5/10

Mantienen la libertad provisional para Asel Luzarraga


GARA
La Corte de Apelaciones de Temuco mantuvo la libertad del ciudadano vasco Asel Luzarraga, imputado por la Fiscalía chilena de «tenencia de material para la fabricación de explosivos», según informó Radio Bio-Bio.

La Fiscalía recurrió el viernes ante la Corte de Apelaciones de Temuco para revisar el arresto domiciliario total decretado por la juez de garantía para Luzarraga, pidiendo el retorno del ciudadano vasco a prisión preventiva, lo que fue rechazado.

El abogado de Luzarraga, Jaime Madariaga, destacó que la presencia de iones de nitrato no acredita que su defendido manipulase pólvora, tal y como sostiene la acusación. La decisión de mantener la libertad provisional fue adoptada por unanimidad.

15/5/10

Musikaren desirak

Ritxi AIZPURU musika argitaratzailea
GARA

Historiara pasarazi dizkiguten pentsamenduetatik harantzago joan beharra daukagu, bestela, akabo. Dantzarik ez. Historia ez da soilik boteretik emandako bertsioaz osatzen.


Gizakiaren gainean botereak eta jabegoak emandako informazioa oso bideratua eta sesgatua da. Mundu judu-kristauak eredurik biribilena utzi digu. Bere dogmak ezerezetik sortuak direla diote, Jainkoarengatik, ex nihilo, bere nahierara eta apetara, bere erabakira. Modu honetan oinarritzen da fedea bere indarra gizakien gainean botatzeko, bere ahalmen ahalguztidunarekin. Pentsamolde hau kontuan hartuta, edonork hitz egin dezake, eta esaten ari dena ez da garrantzitsua esaten duenagatik agintetik esaten duelako baizik, pulpitu horretatik hitz egiten duenak beti egia esaten du. Zergatik? Fedearen eta pentsamendu magikoaren eragin eta halabeharrez. Ez dago bertsiorik egia bakarra baino. Ez dago beste historiarik bere historia baino.
Gizarte gehienetan antolatu da Jainkoaren bezalako beste figura bat eta honek ondorio latzak ekarri dizkio beti pentsamolde askeari, honek ez baitu sineskeria horietan sinesten. Mundura etortzen garenean gauza bakarra dugu, gutxienez, bizi garen bitartean, gorputzaren bizitza. Urteetan pentsamendu agintezaleak eraiki duen gorputza eskizofreniara eraman du. Nola? Gorputza bera ukatu eta haren plazera eta desirak deuseztatuz zakarkeriarekin, honek eraman gaitu bizi dugun miseria sexualera. Desirak eta plazerak gizakiaren akatsak balira bezala baino hartzen ez direnean zuzenean goaz bizitzaren beraren miseria guztietara. Insolente eta intransigenteak bihurtzeko zirrikitu guztiak dira onargarri, une horien desiran jarduteak plazera ematen du.
Noizbehinka musikak zirrikitu horiek erakutsi dizkigu. Gorputzaren desioari musikak jarri dio doinu eta gorputzaren malgutasunaren formari dantzak. Pentsamendu aginte-zaledun horri beti ateratzen zaizkio ardi beltzak. Dantzarako musikak gure barnean sartuz, geure gorputzarekin bat egiten du. Badirudi soinua gure gorputzaren barruan sortu dela eta dantza haren adierazpena baino ez da. Jazz hitzak hasiera batean sexu harremana esan nahi zuen eta gero sortu zuten jazz musika eta honen bilakaera zeharo erotikoa zen dantza batekin lotu zen. Herri musika (folk) guztiek eraiki dute dantza bat bere miseria sexualari aurre egiteko. Ia dantza guztiak dira sexiak. Bluesaren «Good rocking toonight» sexuaren inguruan zebilen. Rhythm and blues eta rock dantza, sexua eta soinua nahasten dituzte (Larunbat gaueko sukarra) eta Euskal Herriko trikiaren «dultze meneo». Musikaren desirak boterearen pentsamenduari «aurre» egiten.

11/5/10

Jai Herrikoien 1. Kongresua / Primer Congreso de Comisiones de Fiestas

Jai Herrikoien egoerari buruzko hausnarketa burutzeko BULTZATUZ manifestuari atxikitu garen jai batzorde zein kultur elkarteek, Maiatzaren 22an zita daukagu, Bilboko CAPITOL zinemetan, Euskal Herriko JAI HERRIKOIEN lehen kongresua burutzeko.

Bertan Jai Herrikoien osasuna aztertu eta Jaiak bultzatzeko helburuarekin, hausnarketa saio bat burutuko dugu larunbata goizean zehar. Horretarako jai batzordeei dosier bat helarazioko zaie, hausnarketa, gogoeta eta eztabaidatzeko gaiekin. Hemen eskuratu daiteke (PDF).

Espero dugu, emandako lehen pausu honen bitartez pausu ugari eman ahalko ditugula, jai herrikoien defentsan eta sorkuntza.

Las Comisiones de Fiestas y entes culturales firmantes del manifiesto BULTZATUZ, tenemos una cita el 22 de mayo en los CINES CAPITOL para celebrar el primer congreso de Fiestas Populares de Euskal Herria.

El debate que celebraremos durante la mañana del sábado 22 tiene como objetivo testar la salud y el futuro de la fiestas populares. Para lo cual os haremos llegar a las Comisiones de Fiestas el dosier que sirve de base para el debate y la reflexión. Podéis descargarlo desde aquí (PDF).
Esperamos, que este primer paso sirva de inicio para un largo recorrido en defensa de las fiestas populares.

GORA JAI HERRIKOIAK!



Jai Herrikoiak bultzatuz

Hiria (herria, auzoa) pertsonen arteko solasa da, akzioa, joan-etorria, talka. Etenik gabeko mugimendua.

Herria (auzoa, hiria), indar-eremua da, tentsio-gunea, desioen esparrua, sentimenduen aldea.

Auzoa (hiria, herria), itxura morfologikotik haratago, lurralderik gabeko lurraldea da. Auzotarrok (hiritarrok, herritarrok) gure bultzadekin, gure ufadekin, gure hatsarekin, gure pausoekin eraikitzen dugu atergabe.

Hiria (herria, auzoa) espazio politikoa da.

Espazioan eragiteak bihurtzen gaitu herritar (auzotar, hiritar). Bestela ere bai, gizon-emakumeon eta taldeon akziorik ezean, ez da herririk (auzorik, hiririk).

Plazetan elkartuz, auzolanean sortuz, eztabaidak piztuz, museoak bisitatuz edo, besterik gabe, asfaltoa zapalduz, auzoa (hiria, herria) eraiki.

Jaiak antolatuz eta jaietan parte hartuz.

Herri-jaiak asmatuz. Jai herrikoiak biziz.

Buru-belarri gabiltza jaien eta herri-kulturaren dinamizazioan. Badira urte mordoa. Zeregin honetan han eta hemen aritzen garen gizon-emakumeok zein taldeok, lotura batek hurreratzen gaitu elkarrengana. Denboraren poderioz, kultura-mugimendua sortu da. Amarauna.

Eskolak bezala, sare horrek hamaika izaera elkartzen ditu; hodeien moduan, forma ugari onetsi; eta kameleoien antzo, kolore anitz erakutsi.

Eskultoreak harria zizelkatu nola, hala ekarri du arian-arian mugimenduak jai eredu bat; hala zaindu, mimatu eta aberastu, bere baitan ilusioa, umorea, parte hartzea, adierazpen askatasuna, ironia, elkartasuna, eta abar bilbatuz.

Tokian tokiko hainbat erakunde publiko eta alderdi politiko, baina, sator-lanean dabiltza eredua pitzatu nahian, ahuldu guran. Hala da aspalditik. Azkenaldion, gainera, egoerak okerrera egin du nabarmen. Modu askotan egin ere: antolatzaileei erasoz; protagonistak larrutuz; debekuak ezarriz; ekimenak alboratuz; espazioak murriztuz.

Baita eredua mimetizatuz, asimilatuz eta, azkenean, itxuraldatuz ere, hiritarroi (herritarroi, auzotarroi) kasu askotan McProposamenak helarazten eta, ardiak bagina lez, gure parte hartzea hesitzen. Izan ere, Administrazioak hiritar (herritar, auzotar) bilakatu nahi du!

Oztopoak oztopo eta erasoak eraso, herri-jaien mugimenduak bizirik dirau. Herritarrok (auzotarrok, hiritarrok) festetan modu aktibo batean esku hartzeko premia sumatzen dugu.

Baina bizirik ez eze, mugimendua eta eredua arrakastatsuak ere badira. Kultura-eskaintzan arrakastatsu; parte hartzean arrakastatsu; auzoen (hirien, herrien) dinamizazioan arrakastatsu; sormenean arrakastatsu; umorean arrakastatsu.

Bai eta ekonomia-motor gisa ere.

Labur esateko, herri-jaien mugimendua osatzen dugun guztiok, ereduaren izatea eta baliotasuna berresteaz bat, haren kontrako erasoak ere azpimarratu eta salatu nahi ditugu.

Horren aurrean, elkartzeko beharra ikusten dugu. Zertarako?

Hausnarketa egiteko. Esperientziak elkarri kontatzeko. Inoren ekimenen berri izateko. Ideiak plazaratzeko. Berba bitan esanda, jai herrikoien ereduari buruzko ikuspuntuak mahai gainean jartzeko, hura osatuz, aberastuz, definituz, bateratuz.

Aldi berean, mugimendua trinkotzera joko dugu. Asmo horretan, izena emango diogu izanari.

Herri-jai mugimendurik gabe, gure ustez, nekez ulertu ahal baitira jaiak. Festara biltzen eta festan batzen gaituen esparru komunetik lan egingo dugu.

Hausnarketa publiko eta partehartzailea dugu helburu, jaiak defendatzeko eta hobetzeko xedez.

Gure arteko pentsaera eta ikuspuntu diferenteetatik abiatuta, beharrean hasi gara. Eta indartsu egiten gaituena aniztasuna dela jakitun, gogoeta-prozesu honetan parte hartzera gonbidatu nahi dugu kultura-eragile oro. Hiritar (herritar, auzotar) oro.

manifiestos en frances y castellano:

http://www.jaiakbultzatuz.org/

9/5/10

Ez gara hamalau izango

Andoni Tolosa «MORAU», musikaria
GARA

Lagun batek esan dit EHn sonako musikari izateko inbidia dela nahitaez garatu beharreko ahalmen nagusia. Horrekin pozik geratu ez eta zera gaineratu du: «badakizu zein den EHko musikarien kirol nazionala?... beste musikariak larrutzea....» . «Almanac Singers, Red Wedge...» erantzun diot neuk segidan. «Badira musikariak gremio gisara hain insolidarioak ez garenaren adibideak». «Baita EHn ere? Ez Dok Hamairu?» bota dit galdera, erantzuna pentsatu behar izan dut. Aipatu besteen kutsu proletario eta iraultzailea faltan bazuten ere helburu kultural eta `politikoak' zituztelarik. «bai, Ez Dok Hamairu ere bai» erantzun diot.

Laguna joan eta orduan etorri zait benetan zalantza burura, 60ko hamarkadara jo behar dugu EHko musikarien azken `elkarte aktibista' topatzeko? Eta ondorengoak? Donosti Sound, Getxo Sound, RRV... zer izan dira? Saltzeko eta artistak ezagutzera emateko `amarruak' besterik ez.
Orduez geroztik, kausa artistikoaz aparteko euskal musikarien `konpromezua' zalantzan jarri ezin den moduan. Agerian dago, lotura puntualez gain (jaialdiak, manifestuak, kanpainak..), ez dela izan gurean musikariak kausa baten atzean modu iraunkorrean lotu dituen elkarterik.

Egia da askotan aldarri egitea politikoki zuzena ere gertatzen denez, `fartsante' asko aritu dela, patrika goxatzen zuen bitartean, gure belarriak ustez mundua aldatuko zuten mezuen bidez zigortzen. Baina egia da, musikari batzuk badirela bere inguruak kezkatu eta bertan eragiteko moduak saiatzen dituena, bai musikari eta baita herritar gisara ere. Haiei egin nahi diet hurrengo galdera: noiz elkartuko gara?
Agian ohitu egin gara, baina euskal herritar, euskal musikari eta pertsona gisara gure eskubide zibil eta politikoek bizi duten `salbuespen egoera jarraituak' ez al du merezi biltzerik? Noiz elkartuko gara?
Arteak ez gaitu salbatuko, osa dezagun elkarte aktibista bat, molde zaharreko elkartea. Aldarrikatu, irauli, grina azalerazteko, elkartu gaitezen ohituraren aurkako txertoak banatzeko, apatiari muzin egiteko, autoestima sendotzeko, lan egiteko.....
Ez gara modernoenak izango, ezta kultuenak ere, ez gara aberastuko eta komunikabideek ez ikusiarena egingo dute... noiz elkartuko gara? Arteak ez gaitu salbatuko, ez gara hamalau izango.

4/5/10

TUPA nº 8

Adios Lili Marlen
Tras dos años sin dar señales de vida, vuelve a reaparecer esta publicación en la que te puedes encontrar contenidos tanto de temática político-social, como de musical. Este octavo número empieza con un texto sobre la represión policial en una manifestación anti-TAV en Euskadi; le sigue la transcripción al castellano de algunas de las entrevistas que publicó en su día el fanzine valenciano Comú (ver entradas anteriores del blog), a diferentes mujeres dentro de la escena alternativa; después llega la segunda parte del debate sobre la distribución anti-comercial y a continuación, una entrevista a los Undécimo Mandamiento, crónicas de diferentes conciertos y un texto en memoria de Iker Venereal (RIP). Pero aún hay más. Entrevistas a Siervos de Nadie y Piratona Radio, reportaje sobre los 20 años de Insumisión, textos sobre el proyecto Musterland y La Revolución interior, más varias reseñas de discos, videos y libros.
Ronda Kalea 12
49005 Bilbao
Tlf. 94-479-01-20-

2/5/10

El grupo de Arrasate Never Surrender agredido en Gasteiz.


Un grupo de desconocidos atacaron ayer al grupo de Arrasate Never Surrender. Tras actuar en en el concierto del 22 aniversario del gaztetxe de Gasteiz, los miembros del grupo abandonaron la zona en dos vehiculos momento en el cual se les acercaron unos 15 jovenes con vestimenta skin y tras bajar la ventanilla para preguntar que es lo que ocurria dos meimbros del grupo fueron golpeados y los cristales de sus vehiculos rotos a consecuencia del lanzamiento de objetos. Cuando desde el gaztetxe salio gente para ver que es lo que ocurria, los agresores salieron huyendo.


Skinhead itxurako 15 bat ezezagunek Never Surrender taldea erasotu dute Gasteizen

Arrasateko Never Surrender taldeak kontzertua eskaini zuen atzo Gasteizko gaztetxean, bertako 22. urteurrenaren ospakizun ekitaldien barruan antolatutako kontzertuan. Bada, kontzertua eman ostean eta musika materiala kotxeetan sartzera zihoazenean, skinhead itxurako 15 pertsona inguruk erasotu egin zituzten.

Gaztetxearen atarian izan zen erasoa, taldeko abeslari Andoni Iñurritegi eta Mikel Arriaran gitarra jolearen kontra. Euren bi autoak gaztetxe aurrean uztera zihoazen taldearen musika material guztia bertan sartzeko. Bada, autoen barruan zihoazela kontzertua ikusten egon ez ziren 15 bat ezezagun inguratu eta Iñurritegik zer gertatzen zen galdetzeko lehiatila zabaldu zuenean, ukabilkada bat eman zioten inongo esplikaziorik eman barik. Hala, autoak itxi eta nola edo hala aurrera egiten saiatu ziren. Orduan erasotzaileek bi autoen kontra egin zuten; bi autoen aurreko kristalak hautsi zituzten, baita atzerako ispiluren bat –erretrobisorea– ere. Gaztetxeko kideak irten zirenean erasotzaileek korrikan egin zuten ihes.

Erasoaren ostean taldekideek salaketa jarri zuten. Talde arrasatearrak ez du erasoa nondik etorri den ulertzen, ez dute-eta sekula inongo mehatxurik eta arazorik izan. Ez dute adierazpenik egin gura izan; gaur Azpeitiako Txarrantxa tabernan eskainiko duten kontzertuarekin aurrera egingo dute.